[x] ปิดหน้าต่างนี้
Powered by ATOMYMAXSITE 2.5
:::โรงเรียนจอมพระประชาสรรค์ยินดีต้อนรับ:::
ยินดีต้อนรับคุณ บุคคลทั่วไป  
English Chinese (Simplified) Chinese (Traditional) French German Italian Japanese Korean Portuguese Russian Spanish Vietnamese Thai     
ค้นหา   
::: ยินดีต้อนรับสู่ เว็บไซต์โรงเรียนจอมพระประชาสรรค์ อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์ 32180 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต33 กระทรวงศึกษาธิการ :::
เมนูหลัก
ภาระงานกลุ่มบริหาร






ภาระงานกลุ่มสาระ
















ภาระงาน จปส.


 






 



 




หลักสูตรลดเรียนเพิ่มรู้&บูรณาการ
กิจกรรมสาธารณะประโยชน์ IS3 
 








ห้องเรียนออนไลน์








 

poll

   คุณคิดว่าเวปนี้เป็นอย่างไร


  1. ดีเยี่ยม
  2. ดีมาก
  3. ดี
  4. ปานกลาง
  5. พอใช้


ช่องทางร้องทุกข์
ระบบสารสนเทศ





















  

   เว็บบอร์ด >> ห้องนั่งเล่น >>
นาตาชา คัมปูส์ช กับเรื่องราวอันบาดใจ ชีวิตแปดปีในห้องใต้ดิน  VIEW : 44    
โดย Lolita

UID : ไม่มีข้อมูล
โพสแล้ว : 271
ตอบแล้ว :
เพศ :
ระดับ : 13
Exp : 32%
เข้าระบบ :
ออฟไลน์ :
IP : 171.4.232.xxx

 
เมื่อ : อังคาร ที่ 30 เดือน พฤษภาคม พ.ศ.2566 เวลา 12:49:09    ปักหมุดและแบ่งปัน

นาตาชา คัมปูส์ช

นาตาชา คัมปูส์ช วันแรกที่เธอได้รับอนุญาตให้เดินไปโรงเรียนคนเดียวนาตาชา คัมปูส์ชวัย 10 ขวบฝันกลางวันว่าจะโยนตัวเองไปหน้ารถ การหย่าร้างของพ่อแม่ของเธอต้องจบลง ดูเหมือนว่าชีวิตจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว จากนั้นชายคนหนึ่งในรถตู้สีขาวก็เข้ามาจอดข้างเธอ

เช่นเดียวกับเด็กหญิงชาวออสเตรียจำนวนมากในช่วงทศวรรษที่ 1990 นาตาชา คัมปูส์ชถูกกระชากออกจากถนน ในอีก 3,096 วันต่อมา เธอถูกจับโดยชายคนหนึ่งชื่อโวล์ฟกัง พริโคลพิลโดยทำสิ่งที่เธอต้องการเพื่อสงบสติอารมณ์ความบ้าคลั่งของเขาและเอาชีวิตรอด

ในที่สุดคัมปูส์ช ก็ได้รับความไว้วางใจจากผู้จับกุมจนสามารถพาเธอออกไปในที่สาธารณะได้ ครั้งหนึ่งเขาเคยพาเธอเล่นสกีด้วย แต่เธอไม่เคยหยุดมองหาโอกาสที่จะหลบหนี เมื่อเธออายุ 18 ปี โอกาสก็มาถึงและนาตาชา คัมปูส์ช ก็คว้าโอกาสนั้นไว้ นี่คือเรื่องราวบาดใจของเธอ

การลักพาตัว นาตาชา กัมปุสช์ โดยโวล์ฟกัง พริโคลพิล

นาตาชา คัมปูส์ชเกิดเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531 ที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย เติบโตในโครงการเคหะสาธารณะในเขตชานเมือง ละแวกบ้านของเธอเต็มไปด้วยผู้ติดสุราและผู้ใหญ่ที่ขมขื่น เช่น พ่อแม่ที่หย่าร้างของเธอ

กัมปุสช์ฝันถึงการหลบหนี เธอใฝ่ฝันที่จะมีงานทำและเริ่มต้นชีวิตของตัวเอง การเดินไปโรงเรียนด้วยตัวเองในวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2541 ควรจะเป็นก้าวแรกในเป้าหมายของการพึ่งตนเองมันเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้ายแทน

ณ ที่ใดที่หนึ่งระหว่างการเดินจากบ้านไปโรงเรียนเพียงห้านาทีนาตาชา คัมปูส์ชถูกช่างเทคนิคด้านการสื่อสารชื่อโวล์ฟกัง พริโคลพิลกระชากตัวออกจากถนน

สัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดของคัมปูส์ช เตะเธอทันที เธอเริ่มถามคำถามผู้ลักพาตัวเช่น คุณใส่รองเท้าไซส์อะไร เด็กหญิงอายุ 10 ขวบเคยเห็นทางโทรทัศน์ว่าคุณควร รับข้อมูลเกี่ยวกับอาชญากรให้ได้มากที่สุด

เมื่อคุณมีข้อมูลเช่นนั้นแล้ว คุณสามารถช่วยตำรวจได้ แต่นาตาสชา คัมปูส์ชจะไม่มีโอกาสนั้น ไม่ใช่แปดปีที่ยาวนาน ผู้จับกุมของเธอพาคัมปูส์ช ไปยังเมืองชตราสโฮฟอันเงียบสงบ ซึ่งอยู่ห่างจากเวียนนาไปทางเหนือ 15 ไมล์ พริโคลพิล ไม่ได้ลักพาตัวหญิงสาวด้วยแรงกระตุ้น 

เขาวางแผนอย่างรอบคอบสำหรับเหตุการณ์นี้ โดยติดตั้งห้องเก็บเสียงขนาดเล็กที่ไม่มีหน้าต่างใต้โรงรถของเขา ห้องแห่งความลับมีการป้องกันอย่างดีจนต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วโมงจึงจะเข้าไปข้างในได้

ในขณะเดียวกัน การค้นหาอย่างบ้าคลั่งก็เริ่มพบคัมปูส์ช โวล์ฟกัง พริโคลพิล เป็นผู้ต้องสงสัยแต่เนิ่นๆ – เพราะมีพยานเห็นคัมปูส์ช ถูกจับในรถตู้สีขาวเช่นเดียวกับเขา – แต่ตำรวจยกฟ้องเขา พวกเขาไม่คิดว่าชายวัย 35 ปีที่มีมารยาทอ่อนโยนจะดูเหมือนสัตว์ประหลาด